ايمانوئل کانت، چهره محوري در فلسفه جديد مي‌گويد: تجربه بدون نظريه کور است؛ اما نظريه يا تئوري بدون تجربه همچون بازي فکري باقي مي‌ماند. در اين مطلب متوجه مي‌شويد که اين جمله کانت در فن بيان و سخنوري جايگاه ويژه‌اي دارد. به طور کلي دو نوع سخنران در دنيا وجود دارد. دسته اول سخنراناني که با بارش اطلاعات و داده‌ها مخاطبان را زير بهمن مطالب خود مدفون مي‌کنند و دسته دوم سخنراناني که آرماني و مطابق با نظريه‌ها صحبت مي‌کنند و به طور کلي اتصال مخاطب را از دنيا واقعي قطع مي‌کنند. جز هر دسته که باشيد سخنراني شکست‌خورده هستيد که در انتقال مطالب به مخاطبانش مغلوب شده است؛ چون هنوز چيزي از راهکارهاي مديريت ذهن و نردبان انتزاع در سخنراني چيزي نمي‌دانيد!
نردبان انتزاع همان ابزار پرکاربرد سخنران هنگامي است که مخاطب از کسالت بيش از حد به ساعت خود خيره مي‌شود، در و ديوار را نگاه مي‌کند و به هر دري مي‌زند تا سرگرمي ديگري براي وقت‌گذراني انتخاب کند. اين اصطلاح در واقع يک تکنيک تفکر است که اولين بار توسط زبان‌شناسي به نام ساموئل اي هاياکاوا در سال 1939 و در کتاب “Language in Action” به دنيا معرفي شد. اين نردبان شيوه برقراري انسان‌ها را در سطوح مختلف انتزاع نشان مي‌دهد و کمک مي‌کند تا حال و هواي کسالت‌بار سخنراني دگرگون شود.
آن چه که پيش روي شما است در واقع راهکارهاي مديريت ذهن نردبان انتزاع و کاربردهاي آن در سخنراني است که قصد داريم براي اولين بار در مجموعه دانشگاه زندگي نقد و بررسي کنيم. همراه ما بمانيد.
براي فهم بهتر مقهوم نردبان انتزاع بگذاريد با هم طي يک نردبان ذهني (!) اين اصطلاح را موشکافي کنيم. ابتدا در ذهن خود يک نردبان مطابق با تصوير زير را تصور کنيد.
پايين اين نردبان و درست جايي که روي زمين قرار گرفته است انتها نردبان را تشکيل مي‌دهد. انتها نردبان در اين مفهوم نشانگر تمام چيزهاي واقعي و ملموسي است که اطرافتان قرار دارند؛ مثل:
درست مقابل انتها اين نردبان مفاهيمي قرار مي‌گيرند که کاملا انتزاعي و در حد يک ايده هستند. به عبارت ديگر در نقطه بالا مفاهيم و معاني گسترده‌تر شده‌اند و درک آن‌ها در دنيا فيزيکي غيرممکن است؛ مثلا:
مقالات سايت مسير زندگي را بخوانيد
درباره این سایت